بررسی تاثیر انقلاب اسلامی بر سینما

به گزارش روابط عمومی حوزه هنری قزوین؛ «حسن لطفی» فیلمساز و کارگردان در گفتگو با خبرنگار روابط عمومی حوزه هنری قزوین به بیان ویژگی های فیلم های انقلابی ایران پرداخته گفت: با نگاهی به مولفه های فیلم های قبل از انقلاب پنجاه و هفت، شاهد هستیم که به جز معدود فیلسازان، اغلب آثار به سطح نازلی رسیده بود.

وی افزود: در همان سال ها فیلم سازانی بودند که که نگاه شان متفاوت بود، گاهی اوقات با ماهیت اعتراض به شرایط موجود آن روزگار تولید می شد. برای نمونه فیلم های اوایل دهه پنجاه مانند: «رهایی» ناصر تقوایی یا «سازدهنی» امیرنادری صجبت از تغییر یا آزادی می کنند.

این منتقد سینمایی یادآور شد: در سال های دهه پنجاه با ورود جدی نسلی از هنرمندان آنهم با پشتوانه قوی مذهبی به عرصه سینما شاهد اتفاق های تازه ای هستیم، چهره هایی چون: «محمد علی نجفی» در حسینیه ارشاد همچنین مساجد شهر شروع به فعالیت می کنند و به تجربه در می یابند که سینما و تئاتر کارایی مناسبی برای آگاهی بخشی و اطلاع رسانی به جامعه دارد، این تجربه عینی انگیزه آنان را برای حرکت های جدی در عرصه هنر و مبارزه مضاعف می کند تا جایی که نجفی با جمع آوری امکانات شروع به ساخت فیلم «جنگ اطهر» نوشته: محمود استاد محمد می کند، فیلمی که در سال های پرالتهاب 1356 شروع به ساخت می شود و در سال 58 به نمایش عمومی در می آید.

حس لطفی خاطرنشان کرد: با وجود آنکه «جنگ اطهر» ساختار قوی و قدرتمندی ندارد ولی در آن به گونه ای به بیان ارزش های دینی پرداخته شده است در این فیلم سعی شده از بازیگران مطرح آن سال ها استفاده شود، این فیلم یک آغازگر بود و در تاریخ سینمای ایران می توانیم آن را فیلم مهمی بدانیم.

لطفی اذعان داشت: مسعود کیمیایی در چند فیلم پیش از انقلاب اسلامی نگاهی به مقوله مبارزه و تغییر و تحول داشت که در «سفر سنگ» و «گوزن ها» شاهدش هستیم، این فیلمساز در سال 56 فیلمی ساخت که بسیاری آن را پیش بینی انقلاب اسلامی می دانند، در «سفر سنگ» با شخصیت هایی روبرو هستیم که گرچه در زمانه و سال های نامشخصی است و بیشتر به رابطه ظالمانه ارباب و رعیت می پردازد، اما مشخص است که به انقلاب نظر دارد و در آن آدم هایی داریم با رویکردهای مذهبی، پشتوانه فکری و باورهای دینی، دارای شور و نشاط انقلابی با روحیه ظلم ستیز به تغییر و تحول اساسی می اندیشند و این تمایل به شکل مشخص در فیلم ابراز می شود و در پایان فیلم هم پیش بینی کارگردان از آن سال ها معلوم می نماید.

در پایان حسن لطفی به اهمیت سینما در دنیای مدرن پرداخته و بر ضرورت سرمایه گذاری در جهت ساخت آثاری در سطح جهانی تاکید کرد. وی حوزه هنری را به دلیل عمق بینش، چابکی در روش و هدفمندی در منش بهترین بستر برای ساخت آثار ماندگار و تربیت هنرمندان جوان برشمرد.